Clinic an Daingin

I gcuntais Dé, ná habair liom gur tusa atá chugham aríst,

Cad atá anois in aon chor ort, a thuilleadh tinneasaí?

Chonac inné thú agus aríst ar an nDéardaoin, 

Nuair a thagann cnag ar mo dhoras anois, tusa a chím.

Á a dhochtúir, bí trócaireach, ná bí ródhian,

Mar ar maidin inniu dhúisíos arís le pian,

Tinneas mór diamhair im chliathán, is anois tá giorra anála orm,

Sin fáth mo chnáimhseáin.

Druid anseo i leith chugham, go ndéanfad ort mionscrúdú

Mar rud nua is ea an múchadh so, caithfead breis eolais a bhailiú,

Cuirfead an steiteascóp i bhfearas agus éisteod led ucht,

Muna bhfaighim faic mícheart leat, ní ormsa atá an locht.

Ó fan nóimeat a dhochtúir, go mbainfead díom mo bhalcaisí,

Toisc an t-airtríteas a bheith im mhéaranta, bíonn deacracht agam le cnaipí,

Tóg bog anois é a dhochtúir, nílim chomh tapaidh is a bhí,

Tá mo lámh anois ceangailte im mhuirilte, ó ní maith í an tseanaois.

Tairig isteach d’anáil anois, agus comhairigh go dtína trí,

Maith an fear. Scaoil leis anois agus dein amhlaidh aríst,

Ní chloisim aon drochrud, tá na haon ní i gceart,

Níl faic ar do scámhóga, tá an scrúdú anois thart.

Ach a dhochtúir, nílimid críochnaithe agus neosfadsa duitse cen fáth,

Tá tinneas boilg orm ó inné.  Bhuel, bíonn sé orm na haon lá.  

Tá loscaidí orm is brúchtaíl is gan trácht ar na broimeannaí,

Is deabhadh orm on leithreas ar nós capall ráis in Aintree.

Tá sé sin cloiste agam cheana, is dóigh liom go bhfuil sé ar fad id cheann,

Má bhí pian id chois inné, inniu tá sé id dhrom.

Anois caith uait na brainsí breátha seo, tánn tú chomh folláin le breac,

Dún an doras ar do shlí amach, lig do dhuine éigin atá breoite teacht isteach.

Ach a dhochtúir, dhearmadas a rá leat mar gheall ar an bpreabadh seo a bhíonn im chroí,

Bíonn sé ag bualadh i bhfad Éireann róthapaidh i mo chliabhrach de ló is d’oíche.

B’fhéidir go dtógfá mo bhrú fola, nuair a gheibheann tú toradh cuí,

Go dtabharfá oideas dom don bpoitigéir, taoscán taibléidí.

Go dtuga Dia grásta na foighne dom, ach b’fhearra dhom tú a shásamh,

Sín chugham amach do láimh anois, is ná bímís ag cur ama a vásta.

Tá do bhrú fola díreach I gceart, ní call duit leigheas in aon chor.

Bailibh leat an doras amach, go dtiocfad anois chugham féinig.

Dhearmadas a rá leat, a dhochtúir, mar gheall ar an spota atá ar mo cheathrún,

Féachann sé tinn, dearg, is ataithe, is ná piocfadh an diabhal tú é a bhrú.

Uaireanta bíonn mo theocht ana-ard, tá súil agam go dtuigeann tú,

An bhfuil rud éicint agat a thabharfá dom, chun an teocht agus an deirge a laghdú.

Scaoil anuas do threabhsar anois, go gcífeam do cheathrú,

Ní faic é sin in aon chor, ‘pimple’ beag, an ceann is lú,

Cuimil ‘sudocreme’ do láithreach, is beidh sé imithe amárach,

Nach tú atá go náireach, bheith ag tabhairt na ngearán seo chugham.

Neomaitín beag amháin eile, tabhair dom cluais le héisteacht.

An ndúirt leat mar gheall ar na speabhraoidí seo a thagann amanta orm fhéinig.

Scanraíonn siad an t-anam asam agus codladh ní féidir liomsa dh’fháil.

B’fhéidir go mbeadh buidéilín agat, go dtógfainn cúpla sliog as is go bhfaighinn codladh sámh.

Ní dóigh liom go leigheasfadh aon bhuidéal ná taibléidí do thrioblóidí.

Tabharfad mo bhreithiúnas ort anois má éistíonn tú liom tamaillín.

Tánn tú galar-eaglach, scanraithe id bheathaidh is id bhrí,

Go mbeadh aon ghalar fén spéir ort, is gan fiú breoiteacht ort ná frídín.

Go saora Dia sinn, n’fheadar cad a dhéanfad in aon chor, mara bhfaigheadsa uait aon chabhair

Deir Google go bhféadfadh an ebola a bheith agam nó fiú galar na lobhar,

Uaireanta bíonn mo scórnach tinn agus tagann as braon ramhar buí,

Tonsilíteas, b’fhéidir, nó go mba cheart dom suí síos.

Deinimse amach gurb é atá ag teacht leatsa ná go bhfuileann tú bog díomhaoin,

Tá an iomarca ama le sparáil agat, mar ná fuil ort aon dualgaisí,

Caith uait do chuid Googleála, is téir amach ag siúl.

Labhair le daoine eile, is ná bí am chiapadh is am chrá.

Cheapas go dtógann dochtúirí mionn cabhrú leis na haoinne, ach ní mór an chabhair tusa domsa,

Mar tánn tú míthuisceanach, maslach, céanna.

Ambaiste fhéin, a dhoochtúir, is dóigh liom go ndéanfad tú a ghearán.

Cén sórt dochtúir a cheapfadh nach bhfuilimse ach ag clamhsán.

Imeacht gan teacht ort, a chnáimhseáinín, tá m’fhoighne briste ar deireadh,

Mise ag fóirithint ort lá i ndiaidh lae, is gan aon ní agam dá bharra.

Dein do ghearán go mbeidh ort piachán, is crampaí ar do mhéaranta,

Is caochán id shúil.  Is cuma liomsa.  Slán.

Údar:  Eibhlín Uí Iarlaithe

Guthanna:  Róisín Dalby & Antaine Ó Sé